bir daha karşılaşmayacağım

[hanifece]

Bir daha karsılaşmayacağım
biliyorum...Yani yüzün olmayacak bir daha...Hüzün olacak her
adimim..."hoş geldin"leri eksik olacak kapımın...İlk açışımda küflü bir
yalnızlık vuracak yüzüme...Önce terliklerin her zaman ki yerlerinde
olduğunu fark edip, gazetelerin okunmamışlığını göreceğim ve yatağın
bozulmamışlığını. İşte ilk o zaman gözyaşlarım bozacak geceyi.
Çaresizce yatağın kenarına kıvrılıp dizlerimi karnıma çekerek, sanki
pazardan eve dönüş esnasında, annesine yaptığı tüm ısrarlarına rağmen,
o renkli treni satın aldıramamış çocuğun moral bozukluğunda, yani küçük
yaşlarımın göz-yaşları gibi saf bir yalnızlığı küskünlükle
sulayacağım...

Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum...Sesin olmayacak...Yattığım
yerden bir sabahı cıvıldayan gülümsemenle karşılamayacağım. Gözüm hep
bir sessizliğe açılıyor olacak. Duvarlarım artik kulaklarını
kapatmayacak yüksek sesli tartışmalarımızda, cam çerçeve indirecek
kalkanlarını, salonu ortasında oradan oraya uçan yapma çiçeklerle dolu
vazolar havalarda uçuşmayacak. Japon yapıştırıcısı çabukluğunda
yapışmayacak bir daha parmaklarımız birbirine... Bir vazonun kırılan
yerlerini birkaç gülümsemeyle tamir etmeye çalıştığımız o barışma anı
sonralarında. ...ve kırılan bi aşkı yapıştıracak hiçbir şeyin
olmadığını işte bu çaresizlikte bir kez daha anlayacağım...

Ne banyodaki köpüklü senfonilerin, ne de mutfaktaki yemek kokulu
mırıltıların olacak. Ne yerde dökülmüş saçların. Ne de ıslak ayak
izlerin olacak parkelerin üzerinde. Ne buzdolabının en gizemli
köselerine sakladığı çikolataların, ne de kepekli ekmeğin olacak
kahvaltı masamda.. Koca bir ev zayıflayacak gidişinle bir ruh hep aç
olacak...

Ya ışıkları kim kapatacak ardımdan gazete arkası şekerlemelerde,
televizyon karşısı sızmalarda, kiminle yapılacak kanal değiştirme
kavgaları, nasıl yenecek bu yalnızlıktan patlamış mısırlar...

Sırtımı açıkta bıraktığım ruh üşümelerinde kim sıcacık elini yüreğimin
üzerine koyacak bu evde... Bir kilo baklava kurnazlığında kiminle
yapılacak su savaşları...

Bu kimsesizliğin galibi kim olacak...

Bir daha karsılaşmayacağım...
Biliyorum...

Çıkarken üzerine binlerce kilit vuracağım kapının ardında, dondurulmuş anılarım kalacak...

...bugün
bu evden,
bu şehirden,
ve..

..bu kimsesizlikten taşınıyorum.