korkuyorum sana alışmaktan

[hanifece]

Korkuyorum Sana Alışmaktan Ya Gidersen


Neden bu kadar hayatımın içindesin ki sanki? Beklenmeyen bir anda
geldin ve hayatımın tamda merkezine oturdun kaldın... Oysa ki sen
davetsiz bir misafirdin sence de haddini aşmamış mıydın uzun zamandır
kimsenin girmediği(giremediği)kalbimin gizli kapısını tıklarken(!) ?
Önce o kapıyı duymamazlıktan geldim , kaçmaya çalıştım ; yok olmadı
işte... Sen o masumluğunla o kapıyı tıklarken sana karşı kayıtsız
kalamazdım duyuyordum seni..

Günden güne alıştım sana... Oysa ki ben çok korkuyordum sana
alışmaktan; çünkü biliyordum , adım gibi biliryordum bir gün
gideceğini... Sen bambaşka bir mevsimin çiçeğisin , ben hep
sonbahar.Ben bir çiçeği yeşertecek kadar güçlü değilim anla
bunu,güneşim yalancı ısıtamaz ki yüreğini!


Kaçıp kurtulmaya çalıştıkça daha çok içine girdiğim bir girdap gibisin...Yok mu bir kurtuluşum?

Adı aşk mı bu alışkanlığın? Aşk olmamalı ben hep kaçtım aşktan , aşk beni böyle ansızım , ummadığım bir anda yakalamış olamaz..Yoo aşk değil bu , aşk olamaz , olmamalı peki öyleyse ne?


Biliyor musun kalbimin senden önceki davetsiz misafiri de böyle masumca
ansızın gelmişti... Kendimce kalbimdeki misafire hürmette kusur
etmemiştim ; ama neden bilmiyorum o giderken kalbimide yakıp yakıp öyle
gitmişti , ancak toparlandım
derken şimdi de sen? Yoo hayır kalbim artık çok güçsüz bir kez daha
yıkılırsa toparlayamam onu , bir gidişi daha kaldıramaz ..


Ah bir bilsem ki hak edeceksin bu sevgiyi kabulümdür senle gelen her
hüzün ; ama bilmiyorum.. Tek bildiğim er ya da geç gideceksin, ben
benle tek bırakıp gideceksin...


Evet korkuyordum sana alışmaktan , korktuğum başıma geldi alıştım; ama
daha vakit erken gideceksen şimdi git sana daha çok bağlanıp
sevmeden... Hiç girme kalbime sessiz sedasız git...
Gitmeyeceksen de öğret bana sevgiyi taa en başından yalansız , yanlışsız!