sen geldin

[hanifece]

Geceydi seni bana taşıyan... Sen geceye
yakındın bende sana... Ağır aksak işleyen zamanın düşürdüğü tuzaklardan
kurtulup geldin, hoş geldin... Korkularınla, sırlarınla ve sadece
gözlerine derin bakanların görebileceği acılarınla geldin, iyi ki
geldin...


Bekleyişlerimin içime hapsettiğim özlemlerim vardı. Nicedir kimseyle
paylaşamadığım hüzünlerim, soramadığım sorularım... Hatırladığımda
yüreğimde yaratacağı korkunç sızıyı duymaktan korktuğum için beynimin
bir köşesine fırlatıp attığım bir daha hiç dokunmadığım anılarım vardı.
Şimdi özgür bıraktım özlemi... Şimdi hüzün de sevinç de doyasıya
yaşanıyor bende... Sorular cevabını buluyor, anılar canlanıyor; çünkü
sen geldin...


Susmak ne çok akıllandırmış beni... Ne çok
biriktirmişim kelimelerimi... Bir bir dökülürken dilimden sevda
sözcükleri senin o tedirgin duruşun bile durduramıyor beni... "Seni
soluyan bir rüzgara kapılmış gidiyorum", yüreğimi bir yelken gibi
açtım, seninle dolduruyorum. Seninle olmanın, seninle yaşamanın ve
zamanı sadece seninle paylaşmanın eşsiz hazzını duyumsuyorum, ne iyi
ettin de geldin...


Bir büyüysen bozulma!.. Bir hayali yaşıyorsak kaybolma!.. Hep biz
çözecek değiliz ya gerçeğin düğümlerini, bırak kendi halinde kalsın...
Ruhuna talibim ben, asıl gerçek bu... Kaçışlardan bıkmış, hep yarım
kalmış ruhumda bir tek seninle doyuma ulaşacak, kendini bulacak...
Dedim ya, sen geldin...


Birde mavi var öyle ya; nereye saklamıştım maviyi, kimlerden
saklamıştım da yok sansınlar istemiştim?.. Bak, güneş bile mavi mavi
parlıyor görüyor musun?.. Yavaş yavaş yok oluyor yüreğimin gri
katmanları... Maviyle anılıyor görebildiğim her şey... En çok maviye
tutkunum ben, bu yüzden mavi sen oluyorsun, çocuk gibi seviniyorum...
Sen maviyle geldin...


Sahi, çocuk olmayı ne kadar çok özlemişim ben... Senin içindeki çocukla
oynayacak bendeki çocuk... Yalansız ve saf olacak, kumdan kaleler
yapacak, seni içine koyacak... Kaleyi yıkacak, seni kurtaracak,
kahraman olacak... Çığlıklar atacak, yorulmayacak, sensiz hiçbir oyunda
ebe olmayacak... Korkma, içindeki o çocuk hep yaşayacak, kimsenin zarar
vermesine izin vermeyeceğim. Çünkü sen o çocukla varsın, o çocukla
geldin. Yoktum ben, senden önce yoktum sanki... Sen geldin; varlığını
bildim. Sen geldin; bir dokunuşun, bir öpüşün nasıl da büyük bir hazza
dönüştüğünü gördüm... Sen geldin; ben oldum, aşk oldum. Sen geldin...
Ama ne güzel geldin...