uzun bir yola çıkıyorum

[karakan]

Uzun bir yola çıkıyorum tüm umursamalarımı koymadan bavuluma…
Sensiz günlerin ne getireceğini bilmeden dolaşıyorum boş.Üşüyorum biraz, ateşiyle yandığım yerden titreyerek çıkıyorum şimdi.Sahi yüreğin biraz ferahladı mı boşluğumdan sonra…

Bilirim sakinliği sevmez asi başıkın; ama şimdi tüm hayal kırıklıklarımın olgunluğuyla durgunum.Hani ne kaybetmişliğin hazmedilememiş duruşu var üstümde, ne de kızgın cümlelerim….Bana bile tuhaf gelen bir kabullenişle sessiz yürüyorum şehrimin karlı yolarında…

‘ya vazgeçtim sahiden seni sevmekten ya da hala beni sevebileceğin ihtimali şımarttı tüm umutlarımı’ bilmiyorum şimdilerde, anlam veremeden kendime susuyorum…

Sana kızmıyorum biten her neyse sen de belki de bende benim de suçum…. Zorlamadan yüreğini sevmeli insan biliyorum.Ama inan, verdiğin sözleri duymuyorum, çınlatmıyor kulaklarımı..

Her şey insanlar için derken acılı bir tebessümle gözümden süzülenlere engel olamıyorum.Bu duygu bana tanıdık geliyor bir yerlerden, çocukluğumdan;

Bir hayalim vardı uçacaktım,kanatlarım olacaktı ve ben ayaklarımı sallayacaktım boşlukta.Rüzgar buz gibi yüzüme çarpacaktı…Büyürken usulca öğrendim ki aslında insanlar uçabiliyormuş; ama yüzüne rüzgar vurmadan, kendi kanatları olmadan ve ayaklarını boşlukta sallayamadan... Üzülmüştüm; evet bulutların arasından gidecektim ama bulut pamuktan mı yapılmıştı hiç bilemeyecektim… Bu yüzdendir belki hala uçağa binmemem…

Sende çocukluk hayalim gibisin kırıksın artık; benimsin ama aşık değilsin, benimsin ama yüreğime dokunmadan…

Buruk sevinçleri sevmem ben hiç,bu yüzden uçaklara binemem..


‘Yenilmeden gerçeklere,düşlerimde ben hep gökyüzü’ndeyim’

[hanifece]

çok duygu yüklü bir yazı idi bizimle paylaştığınız için teşekkürlerimizle emeğinize yüreğinize sağlık hocam

[karakan]

teşekkür ediyorum yorumun için,ellerine sağlık..